Van Supersport naar Minisport – NK Juniortrack Assen

Verslagen over gehouden of te houden races

Moderators: Patrick, Lg tweewielers, minipower, DMZohrab

Plaats reactie
Domburg95
nieuwe gebruiker
Berichten: 18
Lid geworden op: do 28 jun 2012, 22:23
Minibike:: DM Factory 50cc

Van Supersport naar Minisport – NK Juniortrack Assen

Bericht door Domburg95 »

Mijn debuut in de minibike wegracesport smaakte naar meer, veel meer. Drie weken na mijn eerste wedstrijddag waarin ik twee keer vierde werd, werd deze fulltime stuiterbal eindelijk weer losgelaten met een giftig mini-monstertje. Crime scène dit keer wat het gloednieuwe TT Juniortrack in Assen. Helaas voor de snelheidsfreak in mij reden we de korte baan. Een beetje saai maar wel erg lekker.

Afbeelding

Het feestje begon al op de vrijdag. Minibike achterin, kan benzine en pak mee en on the road to Assen. Hier kon ik die dag van vier tot zeven uur non-stop rijden voor net geen achttien euro. Daar lach je jezelf blauw om als je ONK budgeten bent gewend. Stond ik dus op het grasveld naast de track. Achterklep van de bus open, peut in de brommert, pak aan en jazeker hij start gewoon in één ruk.

De trainingen gingen lekker en ondanks dat het baantje saai is vermaakte ik me kostelijk. Ik wilde eens kijken of ik de grens kon bereiken van de grip en om dat te bereiken is er maar één optie: proberen te crashen. Nu is het een geheimpje dat als je probeert te crashen het vaak niet lukt terwijl je valt als je juist probeert niet te vallen. Ik raad het niet aan om met de Supersport te doen tenzij je een goed budget achter de hand hebt… Bij de minibike kan je wel een schuivertje veroorloven kwam ik achter. Terwijl ik serieus dacht te poken werd ik nog steeds links en rechts ingehaald. Ik probeerde mijn inhalers te volgen onder het motto als hij het kan lukt het mij ook. Dat ging erg goed maar nog steeds vond ik niet de grens van de banden.

Maar ik vond echter wel de grens van het asfalt, meerdere malen kwam ik buiten de baan. Maar die ene keer op het allersnelste stuk met een gangetje van tachtig werd mijn eerste crash een feit. Het voorwiel gleed weg en daar gleed ik op mijn rug en dat voelde enorm vertrouwd. Ook slecht eigenlijk maar toen ik stil lag pakte ik mijn brommer op, tikte de clipon recht, startte hem en reed ik door alsof er niets was veranderd. Dat dat schone schijn was bleek de volgende dag, mijn crash heeft net die ene knop omgezet die ik nodig had.


Zaterdag 29 september. Op het grote circuit rijden de CRT klassen hun kwalificaties terwijl ik op de kleine juniortrack in spanning sta te wachten op de eerste training. Spanning? Jazeker, want het was nat. Ik heb een enorme hekel aan regen!!!! Dan hoor je de Supercup rijden op het grote circuit en de bijbehorende regen-assen-ruskenhoek-stekkenwal-crashgeluiden. Bagger, maar vallen op een minibike is lang niet zo pijnlijk en duur als met de supersport en we hebben verse regenbanden gemonteerd. Maar het kon me niet weerhouden dat ik de eerste natte training als een krant rond heb gereden. Met een vierde tijd en twee seconde achter de leider leek het nergens op. Maar wat wel weer erg leuk was is dat ze een gastrijder voor me verborgen hebben gehouden. De hele week werd ik geteased met hints maar pas tijdens de eerste vrije training zag ik dat gevaarte dan toch rijden: Marco van Houtum. The one and only. Mijn maatje waarmee ik de trainingen verzorg bij de RAP heeft een start op het motortje van Randy van Hees. Dat is gaaf, heb ik meteen een nieuw doel: Hem voorbij haha.

Dan maar de eerste kwalificatie, even leek het droog te worden maar helaas een klein plaatselijk buitje van formaat Juniortrack had zijn dropzone gehaald en nat was de baan weer. Er werd me ingefluisterd door steun en toeverlaat chef-monteur Cees “Burgess” van Hees dat de grip in de regen enorm is met de regenbanden. Ik wilde het niet geloven maar toch was het zo. Ik ging de baan op en probeerde niet te pushen maar constant te rijden. Dit omdat ik heilig overtuigd was dat de baan droog zou zijn met de tweede kwalificatie. Dit ging wel lekker maar nog steeds niet wat ik wilde. Ik kwalificeerde me als 5e. Dat kon beter…

Toen Assen daarna werd getroffen door een invasie aan regen en hagel leek ook de tweede kwalificatie in het water te vallen. Om me eens lekker op te beuren besloot Cees me eens mee te nemen naar de kwalificatie van de Open 50, de koningsklasse. Nou dat is behoorlijk slecht voor je ego kan ik je wel vertellen. Ik zie niet alleen driftende regenbanden maar nog veel erger, ze rijden zelfs rond op slicks. En niet zachtjes maar gewoon een tand harder dan ik op de regenbanden rond tuf met wheelies en al. Duss….

De tweede kwalificatie, alles of niets dacht ik bij mezelf. Ik ging van start en kon alleen maar denken aan die open rijders op hun slicks. Het enige wat ik dacht was gaan of vallen. Dat was blijkbaar de juiste instelling want na twee ronden kreeg ik vol de knie aan de grond en kon ik maximaal rijden op de regenbanden. Onder aanvoering van commentator du préséance Diederik de Vries (wie ik gewoon kon horen brullen) zette ik de aanval op mijn eigen vertrouwen in. Het ging echt lekker en ik had niet het idee snel te zijn totdat ik Diederik met zijn vuist zag zwaaien en Randy twee vingers omhoog stak. Tweede?? What du fack dat meen je nie!!! Ik dacht aan de crash gisteren, dat deed niet veel pijn dus zal het nu ook wel goed komen. Met dat in mijn achterhoofd probeerde ik overal even wat harder in te sturen en eerder op het gas te gaan. Start/Finish valt mee maar die eerste bocht is net als de haarbocht gevolgd door Madijk in het klein. Bij het insturen glijden de banden en daarna ga je vol op het gas door het knikje. Na een lang recht stuk kom je aan bij een lange rechterbocht die leuk is om hard in te remmen. Uitkomen doet je denken aan de Stekkenwal terwijl je na een kort stuk aankomt bij een Linker soort strubben bocht. Een stukje rechtdoor en dan een bocht die echt niet leuk is, rechtsom start/finish weer op. Heel vaak ging ik daar rechtdoor omdat mijn motor wegbrak bij het aanremmen… maar dit keer niet. Volgas rechte stuk op maximaal klein maken…. POLE!!!!!!!!!! Echt wel dat ik het kan haha.

Vlak na het behalen van de Pole was ik natuurlijk uitermate gelukkig en het ziet er naar uit dat we twee droge races te voorduren kregen. Maar vlak nadat ik mijn regenbanden had verruild voor slicks besloten de weergoden nog een keer de rits te openen. Mijn al dan niet aanwezige spanningen sloegen spontaan om in zenuwen. Zou de baan op tijd opdrogen…..

Afbeelding

Ondanks dat de druk bij de minibike lang niet zo hoog is als bij de Supersport kende ik dit keer zeker wel zenuwen. En niet zo weinig ook zeg, ik heb het starten nog lang niet onder de knie… Ik voelde het podium maar tegelijk wist ik dat ik die niet kon vasthouden tegen de gevestigde rijders met hun wedstrijdritme en startervaringen…. Bij voorbaat al last van faalangst is niet goed, heb ik wat te doen deze winter.

De eerste race werd uitgesteld vanwege een rode vlag bij de junioren. Dat maakte de baan droog en met volle zenuwen zette ik mijn raket neer op de pole, mijn eerste pole. Ik probeerde echt om goed weg te komen, zette één been alvast op de step en met de andere zette ik af. Maar helaas dat was niet goed, als vierde stuurde ik de eerste bocht om direct de aansluiting stevig te behouden. Maar in de rechter doordraaier wilde ik de aanval openen op de nummer drie maar die eindigde heel wijd doordat ik ineens wel de grip had gevonden. De motor drifte naar buiten en opeens lag ik vijfde. Ik probeerde mijn belager meteen in te halen maar ik maakte alleen maar fouten door mijn gretigheid. Pas in de derde ronde kreeg ik weer wat rust in mijn donder en kwam het ritme pas weer terug. Al snel wist ik de vierde plek over te nemen maar de afstand naar het podium was al te groot geworden. Ik ben slachtoffer geworden van mijn eigen gretigheid whaha ook dat nog.

De tweede race mocht ik starten vanaf de vierde positie, de finish van race één. Ik stond naast mijn racemaatje en target van de dag Marco. Als ik maar niet achter hem Finish grapte ik nog voor de race. Maar eerlijk gezegd hoopte ik op dat hij voor me zou zitten met de start. Hij heeft al een jaar niet meer gereden maar staat bekend om zijn mooie lijnen en dito rijstijl. Follow en learn zeggen ze wel eens. De start was al wat beter, ik stepte mee met de motor en stuurde als vijfde vlak achter Marco in. Ik baalde hier best van want ik voelde me snel genoeg om de kopgroep bij te houden. Ik probeerde hem te passeren maar dat is best moeilijk. Tot in de vierde ronde toen ik de stoute schoenen aantrok en gewoon eens probeerde hem eruit te remmen. Ik merkte dat ik sneller was met insturen dus ik plande een inhaalactie. Deze bood zich aan toen hij de linkerbocht voor de laatste bocht wijd ging. Ik kon mijn bike naast die van Marco zetten en besloot om gewoon later te remmen. De beruchte laatste bocht eiste zijn tol want ook ik kwam te wijd waardoor hij weer langszij kon komen. Knie aan knie met minimale marge stormde we over het start/finish gedeelte. Ik ga echt niet remmen, mooi niet, wel zullen zien wie het meeste durf heeft. Dat hij datzelfde zou denk had ik wel verwacht. Later dan ooit ging ik in de remmen en ik stuurde gewoon in, ogen dicht, adem in…… YES het is me gelukt. Ik lachte me rot wat is dit leuk zeg. Ik zette flink de vaart erin en wist Marco af te schudden. Maar ondanks dat ik vrijwel dezelfde tijden reed als de top kon ik niet dichterbij komen voor het podium. Weer een vierde finish van de 12 deelnemers. En een enorme hoop lol rijker.


Met rondetijden binnen een seconde van de top mag ik zeker niet klagen voor de tweede keer. En net als elke race dag werd ook deze afgesloten met veel slap !CENCUUR!, gezelligheid en lekkere frieten uit de kraam. Een koude en natte dag maar wel één met wederom een hoop lol, ik weet het wel voor volgend jaar. Van de winter flink trainen op de indoor kartbanen (je kunt echt elke week wel ergens rijden) zodat ik volgend jaar toch maar eens serieus kan gaan proberen om voor het kampioenschap te strijden. Kom maar op 
Bij deze wil ik de Familie van Hees, van Rixtel en van Houtum weer bedanken voor de onvergetelijke ervaring. Peter en Bibi bedankt voor de vijf sterren diner en de RAP Holland voor een super organisatie.

Groetjes Martin Domburg
(voorheen Dutch Supersport #95, vanaf 2013 gepromoveerd naar Dutch Minibike #95)

Afbeelding
De beruchte inhaalactie op Marco van Houtum
Gebruikersavatar
motormans
forum gebruiker
Berichten: 256
Lid geworden op: di 07 jun 2011, 21:30

Re: Van Supersport naar Minisport – NK Juniortrack Assen

Bericht door motormans »

Net als de vorige keer weer mooi geschreven.

Goed leesvoer voor diegenen die nog twijfelen om te gaan rijden.
Ook voor de echte sceptici stof om enthousiast over te worden, en wellicht een keertje te komen kijken en/of op te stappen.

Gr. Motormans
Gesponsord door:
SetSupport : voor Zolder, Winkel en Showroom aanpassingen.
De TattooSchilder: voor tijdelijke tattoos.
Plaats reactie